سلام

گويا بايد باور کنم چيزي که از دلم سروده بودم برايت پاک شده است و ديگر بي رمغ به دنبال دليلي ميگردم تا بلکه چيزي که از دستم رقته را بر دل نگيرم منظورم اين است که چند سطري را از ته دل برايت نوشتم و متاسفانه پاک شدو باز مي نويسم از خودم تا بداني دروغ نيست.

ريزش نم نم باران را بر روي پلکهاي ابريشميت را تصور مي کنم

خوش بر حال قطرات باران که با چه شوقي بر گونه هاي مهربانت سرازير مي شوند

با اينکه مي دانند راهي براي برگشت به آسمان نگاهت را ندارند .

منکه باور دارم شوق نوشتني که بر دستانم مي گذاري در چيست؟

جملاتي که حتي باورش بر من سخت بود چراکه با خواندن جملاتت جدا از اينکه لبريز

از احساس شدم تمام روياهاي من را به واقعيتي شگرف رساند.

دوست داشتم بيشتر برايت بنويسم اما مجال رفتن است .

ممنون ميشوم يک نگاهي و چند سطري از دهکده قلبت را برايم بازگو کني ممنون.

راستي وبلاگت را لينک کردم