سلام دوست خوبم.
آدم وبلاگ به اين قشنگي و شيريني داشته باشه و زبوني به اين تلخي در كامنت گذاشتن؟!!!
دوست دارم يك بار ديگه مطلب وبلاگم رو بخوني .البته با دقت ، نه سرسري و با پيش داوري كه خواه نا خواه از توهين هاي مردخدا (كه اميدوارم خود خدا هدايتش كنه ) در ذهنت ايجاد شده.
تمام حرف من اينه كه نفس زيارت رفتن مهم نيست.مهم حضور قلبه.وگرنه زيارت هم سفريه مثل بقيه ي سفرها.
تو كامنت دوني وبلاگم يه جواب كوچولو برات گذاشتم.وقتي دوباره مطلبم رو خوندي بخونش و دوباره نظرت رو بگو. فعلاًخدا حافظ
